هرنیاسیون دیسک کمری: مروری بر تشخیص، درمان، تظاهرات بالینی و نورولوژیک

کمردرد(LBP) یک مشکل عمده در سلامت جامعه می باشد. در بین علل مختلف ایجاد کننده، کمردرد ارتباط قوی تری با دژنراسیون دیسک بین مهره ای دارد .شایع ترین بیماری مراجعه کننده به جراحان اسپاین، پرولاپس دیسک بین مهره ای(LDH) است. حدود 20 درصد مردم در نوجوانی علایم خفیف دژنراسیون دیسک دارند که به تدریج با افزایش سن به ویژه در مردان افزایش می یابد و بدین ترتیب 60 درصد از دیسک های افراد 70 ساله شدیدا دژنره می باشد، گرچه اکثر علائم ایجاد شده ناشی از اثر مکانیکال دیسک می باشد ولی وجود آبشارهای التهابی از مشتقات اسید آراشیدونیک(MMTX،PGE2) توجیه دیگری برای ایجاد درد توسط دیسک هرنیه شده است. شرح حال و معاینه دقیق اولین قدم در شک بالینی به بیماری های ناشی از دیسکوپاتی کمری می باشند. هرگونه درد در کمرکه در یک مسیر درماتومال به اندام تحتانی منتشر شود و یا هرگونه ضعف و بی حسی در اندام تحتانی به ویژه اگر به صورت حاد حادث شده باشد شک بالینی را تشدید می سازد. علاوه بر معاینه بالینی MRI یک ابزار تشخیصی عالی در تشخیص بافت نرم و ضایعات دیسک کمر می باشد. از طرفی به طور ناشایع هرنی دیسک کمری می تواند گاها به تنهایی و یا هم زمان با سایر اختلالات التهابی، نئوپلاستیک و عفونی سیر متفاوتی را در برخی بیماران بروز دهد. توجه به آموزش دقیق دانشجویان پزشکی و بهبودی توانایی افتراق تشخیص های افتراقی مختلف بیماری دیسکوپاتی کمری می تواند نقش مهمی در پیشگیری از سیر افزایش یافته عوارض هولناک این بیماری، که کمتر مورد توجه دقیق قرار می گیرد، ایفا نماید.