ارزیابی و مکان یابی کاربری پارک های شهری منطقه 9 شهرداری مشهد با استفاده از تحلیل شبکه

هدف این مقاله شناسایی معیارهای موثر در مکان یابی پارک های منطقه 9 شهرداری مشهد در سه مقیاس همسایگی، محلی و ناحیه ای با تاکید بر اصول الگوی تخصیص کمینه فاصله، و در نهایت بررسی پتانسیل منطقه به لحاظ ساخت این نوع پارک هاست؛ لذا با استفاده از روش اسنادی و میدانی، پس از بررسی کمبودها و تحلیل وضعیت فعلی منطقه، شش معیار برای بررسی محدوده های مناسب جهت احداث پارک انتخاب شده است که عبارت اند از: مراکز ثقل جمعیتی، فاصله از مراکز آموزشی، فاصله از مراکز فرهنگی، دسترسی به شبکه های ارتباطی، فاصله از پارک های موجود و دسترسی به زمین های مستعد. همچنین از سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش داده های مکانی در فرایند مکان یابی، استفاده و فضاهایی که نیازمند برنامه ریزی بوده، مشخص شده است. نتایج نشان می دهد که سرانه پارک های منطقه برابر 3/1 متر مربع بوده و برای رسیدن به استاندارد پیشنهادی طرح جامع (62/2 متر مربع)، بایستی حدود 8/52 هکتار به مساحت پارک های منطقه افزوده شود. بنابراین جهت رفع کمبود منطقه با استفاده از تحلیل شبکه در محیط GIS، حدود 61 هکتار از اراضی بایر در دو اولویت اول و دوم، مناسب جهت احداث پارک پیشنهاد شده است.