کارکرد دوگانه رنگ سیاه در عرفان اسلامی

رنگ سیاه، رنگی شناخته شده و مرموز در عرفان اسلامی است که کارکردی دوگانه در عرفان اسلامی دارد. با توجه به این که در پیشینه فرهنگی ایرانیان و در دین مبین اسلام، رنگ سیاه به عنوان رنگ ظلمت و اهریمن محسوب می شود، می توان نمودی از ظلمانیت رنگ را در عرفان اسلامی مشاهده کرد. با این حال، بخشی از کارکرد رنگ سیاه در عرفان اسلامی، دقیقا در نقطه مقابل کارکرد اول قرار می گیرد. رنگ سیاه، در برخی از متون عرفانی، نمایانگر تقدس، الوهیت و ذات حق می باشد. این رویه، ظاهرا متاثر از نفوذ آراء یزیدی ها در عرفان اسلامی است. یزیدیه، از فرقه های عرفانی خاصی است که عقاید منحصربه فردی دارد. نگرشی که تاثیر گسترده ای به ویژه از نظر تغییر معنای نمادین رنگ سیاه به وجود آورده است.