تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت رژیم های آنتراسیکلین به تنهایی و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها در بازه زمانی 1383 تا1391

سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان ایالات متحده می باشد. و پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان آن از مهم ترین و مطرح ترین مباحث علمی روز دنیا است. مرگ ومیر ناشی از این بیماری از سال 1990 در ایالات متحده تا 24 درصد کاهش یافته است. هدف این مطالعه تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت رژیم های آنتراسیکلین به تنهایی و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها می باشد.
در این مطالعه کوهورت تاریخی، بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به درمانگاه های آنکولوژی طی سال های 1391-1383، در دو گروه درمانی تحت رژیم های آنتراسیکلین و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها قرار گرفتند. بیماران تا خروج از مطالعه یا فوت تحت پیگیری بودند. هر 6 ماه یک بار بیماران با گرافی قفسه سینه، شکم و لگن و سی تی اسکن بر حسب نیاز و آزمایش خون هر 3 ماه یک بار بررسی می شدند. هم چنین، نمونه ها از لحاظ گیرنده های استروژن، پروژسترون و HER2Neu مشخص شدند. پس از جمع آوری اطلاعات، بیماران از نظر بقا تجزیه و تحلیل شدند.
از 160 بیمار، 80 نفر در دو گروه درمانی قرار داشتند. بین دو گروه تفاوت معنی داری در سن، گیرنده استروژن، پروژسترون، و HER2 Neu، اندازه و نوع تومور، تعداد گره لنفی درگیر و متاستاز پیدا نشد، اما میزان مرگ و عود در گروه آنتراسیکلین به ترتیب برابر 12/5 و 7/5 درصد بود که نسبت به گروه تاکسان ها با میزان مرگ 3/8 درصد و بدون هیچ عودی به طور معنی داری بالاتر بود. هم چنین، میزان بقا نیز در گروه تاکسان ها بالاتر بود.
استفاده از تاکسان ها در شیمی درمانی بیماران سرطان پستان سبب کاهش مرگ و عود بیماری و افزایش میزان بقا می شود. بنابراین، می توان با استفاده از تاکسان ها در رژیم درمانی آنها امید به زندگی را افزایش داد.