اثر کمپوست آزولا و پلی اکریل آمید بر رواناب و فرسایش پاشمانی در یک خاک شور سدیمی

در این تحقیق، به منظور اصلاح یک نمونه خاک شورسدیمی و کاهش فرسایش پذیری آن با استفاده از کمپوست آزولا و پلی اکریل آمید، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نمونه برداری خاک از مارن های شورسدیمی در اراضی کوهستانی اطراف سد منجیل انجام شد. کمپوست آزولا و پلی اکریل آمید هر دو در چهار سطح به ترتیب صفر، 5 ، 10 و 15 تن در هکتار و صفر، 25، 50 و 75 کیلوگرم در هکتار مصرف شد. نمونه های خاک پس از اعمال تیمارها، با استفاده از سینی پاشمان به ابعاد 35×30 سانتی متر به مدت 40 دقیقه تحت بارندگی با شدت 95 میلی متر بر ساعت قرار گرفت. شدت جریان رواناب، غلظت رسوب و شدت فرسایش پاشمانی اندازه گیری شد و میزان نسبت جذب سدیم و درصد سدیم تبادلی خاک پس از انجام آزمایش تعیین شد. نتایج نشان داد بهترین تیمار در کاهش نسبت جذب سدیم و درصد سدیم تبادلی، کاربرد حداقل ممکن از یکی از مواد اصلاحی (25 کیلوگرم در هکتار پلی اکریل آمید و یا 5 تن در هکتار کمپوست آزولا) است. از نظر کاهش غلظت رسوب و شدت فرسایش پاشمانی، مصرف 5 تن در هکتار کمپوست آزولا به تنهایی در مقایسه با سایر تیمار های ترکیبی، مناسب ترین تیمار بود. شدت رواناب تنها تحت تاثیر کمپوست آزولا قرار گرفته و مصرف 5 تن در هکتار آن باعث تولید کم ترین مقدار رواناب شد. کمپوست آزولا ترکیب آلی بوده و در صورت مصرف مزرعه ای علاوه بر این اثرات مثبت، در بهبود وضعیت پوشش گیاهی نیز موثر خواهد بود.