سنگ شناسی و ژئوشیمی سنگ های آتشفشانی دشت کوه در شمال ایرانشهر، پهنه فلیش خاور ایران

مجموعه آتشفشانی دشت کوه در فاصله 75 کیلومتری شمال ایرانشهر قرار دارد. این توده شامل دو بخش A (توده اصلی) و B (بخش جدا افتاده در بخش شمالی دشت کوه) است. بر پایه نقشه های زمین شناسی تهیه شده از منطقه، مجموعه اخیر به سن کرتاسه بالایی، درون فلیش های خاور ایران نفوذ کرده است و مرز گسلی با کنگلومرای پایه ائوسن دارد. توده یادشده شامل سنگ های بازالت، آندزیت، آندزی بازالت و تراکی بازالت است. کانی های اصلی سازنده سنگ های این توده شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن، هورنبلند و سانیدین است و این سنگ ها بیشتر بافت پورفیری دارند. عضو وابسته به این مجموعه نهشته های آذرآواری است که در بخش پایینی آنها قرار دارد و بیشتر توف هستند. در نمودار فراوانی عناصر خاکی کمیاب نمونه های مورد مطالعه، نسبت به فراوانی این عناصر در کندریت، شیب منفی قابل ملاحظه ای دیده می شود که نشان دهنده غنی شدگی نمونه ها از عناصر خاکی کمیاب سبک (LREE) و تهی شدگی از عناصر خاکی کمیاب سنگین (HREE)، برای سنگ های آتشفشانی دشت کوه است. نمودارهای مختلف ترکیب شیمیایی، زمین ساخت- ماگمایی و تعیین منشا وابسته به سنگ های مورد مطالعه نشان می دهد که سنگ ها ماهیت آلکالن با منشا گوشته ای دارند و در محیط کمان آتشفشانی قاره ای شکل گرفته اند. به نظر می رسد مجموعه آتشفشانی دشت کوه بخشی از یک کمربند جزایر کمانی است که از شمال پاکستان تا ایران گسترده و طی رخداد زمین ساختی جوان تر، از منشا خود جدا شده است.