تاثیر چهار هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن MuRF1 و آتروفی عضلانی در موشهای صحرایی ویستار دیابتی

آتروفی عضلانی یکی از مشکلات متداول دیابت می باشد. در چنین شرایطی، تجزیه پروتئین افزایش و سنتز آن کاهش می یابد. MuRF1 یک لیگاز یوبیکوئیتین E3 است که به عنوان یک واسطه تحلیل عضلانی در بسیاری از مدل های آتروفی عضلانی شناخته شده است و در نتیجه آتروفی بیان آن افزایش می یابد. تمرین ورزشی به عنوان یکی از روش های درمانی آتروفی همواره مورد توجه بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن MuRF1 در آتروفی عضلانی ناشی از دیابت ایجاد شده توسط استرپتوزوتوسین در موشهای صحرایی ویستار می باشد.

36 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین توده 22 ± 288 گرم به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل غیر دیابتی، تمرین غیر دیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی. گروه های تمرینی یک برنامه تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان (3 روز در هفته، برای4 هفته) انجام دادند. میزانMuRF1 mRNA در عضله فلکسور هالوسیس لانگوس با روش RT-PCR سنجیده شد و با استفاده از نرم افزار Rest از نظر آماری بررسی شد (سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد).

دیابتی کردن سبب افزایش آتروفی و افزایش بیان MuRF1 گردید (0.001 p=) و تمرین مقاومتی میزان آتروفی را از طریق مهار بیان MuRF1 کاهش داد (002/0 p=).

این پژوهش نشان داد با انجام تمرین کوتاه مدت مقاومتی نیز می توان به مقابله با آتروفی ناشی از دیابت در موش های دیابتی پرداخت. این نوع تمرین می تواند راهکار مناسبی برای درمان آتروفی در شرایط بیمارگونه دیگر که ویژگی های کاتابولیکی مشترکی با دیابت دارند نیز باشد که البته نیازمند مطالعات و بررسی های بیشتری است.