ارزیابی بیومکانیکی داربست سه بعدی زیستی تهیه شده از تاندون شترمرغ به عنوان گرافت

هدف اصلی در مهندسی بافت ایجاد ساختاری مشابه ساختار طبیعی موجود در بدن موجود زنده، جهت ترمیم آسیب های بافتی است. همواره مشکلاتی در انجام پیوند بافت وجود داشته است. از جمله کمبود منابع بافتی مناسب و پس زدن ایمونولوژیک بافت های پیوند زده شده است؛ در مهندسی بافت یکی از جدیدترین روش ها به منظور کاهش واکنش ایمنی بدن نسبت به بافت پیوند زده شده، روش سلول زدایی بافت است. تعداد 12 نمونه تاندون آشیل شترمرغ در دو گروه سلول زدایی شده (گرافت) و نشده (کنترل) از شتر مرغ نر 2 تا 3 ماهه تهیه گردید. عمل سلول زدایی با سدیم دودسیل سولفات انجام شد. پس از ثبوت و طی روند معمول تهیه مقاطع بافتی، به منظور ارزیابی ساختار بافتی از رنگ آمیزی های هماتوکسیلین-ائوزین، پیکروسیروس قرمز و جهت بررسی میزان سلول زدایی و بقایای هسته از رنگ آمیزی DAPI استفاده گردید و ارزیابی استحکام بافتی به وسیله آزمون بیومکانیکی انجام شد. نتایج حاصل از آن توسط Student-Test و Mann-Whithney با نرم افزار SPSS، در دامنه (05/0 ≥ p) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ارزیابی میزان سلول زدایی، 99% گرافت فاقد هسته و بقایای DNA بود. گروه کنترل در مقایسه بازنوگرافت پس از طی فرآیند سلول زدایی، از نظر کیفیت کلاژنی فاقد اختلاف معنی دار و از نظر نظم رشته ای دارای اختلاف معنی داری بود. در آزمون بیومکانیکی میزان تنش تفاوت معنی داری مشاهده نشد ولی در کرنش بافتی گرافت کاهش معنی داری را نشان داد. با ارزیابی خصوصیات ساختار بافتی و بیومکانیکی داربست سه بعدی تهیه شده در مقایسه با تاندون شترمرغ، مشخص شد این زنوگرافت دارای شرایط مناسب برای پیوند می باشد.