تصویر ایران و ایرانیان ابتدای قرن بیستم از نگاه پی یر لوتی

سفرنامه شرح وقایعی است که سیاح در مسیری طی شده، خود مستقیما شاهد آن بوده است. پی یر لوتی، نویسنده رمانتیک و سیاح مشهور فرانسوی، در اثری برجسته به نام به سوی اصفهان (1904)، مشاهدات خود را از سفر سه ماهه اش از خلیج فارس تا دریای خزر در اختیار ما گذاشته است. با مطالعه این سفرنامه می توان گام به گام سیاح فرانسوی را در سفر کوتاه به ایران همراهی کرد.
این تحقیق تصویری را برای ما آشکار می کند که پی یر لوتی از ایران و ایرانیان ابتدای قرن بیستم ارائه کرده است و این واقعیت را مشخص می سازد که مجموعه اطلاعاتی را که نویسنده در اختیار خواننده می گذارد، چندان بر پایه داده های علمی و روش های متدولوژیک استوار نیست. لوتی همه وقایع سفر را در آنچه خود می خواهد ببیند، خلاصه می کند. او با اینکه موفق می شود دوگانگی فرهنگی و اجتماعی را که رفته رفته در ایران شکل می گیرد مشاهده کند، بیشتر به ذهنیات خود می پردازد؛ حتی آن هنگام که می کوشد به شرح برخی وقایع عینی بپردازد. لذا او همواره در صدد است که بر پایه مشاهدات گذرا به ایده هایی کلی دست یابد و از خواننده می خواهد که در خوشی ها و رنج های سفر با او سهیم شود