پایش توسعه عمقی ریشه چغندر قند در شرایط آبیاری با پساب فاضلاب بر صرفه جویی آب در یک اقلیم خشک

آگاهی از جزییات سامانه توسعه ریشه گیاهان به کاهش مصرف آب، بهینه سازی مصرف عناصر غذایی و برنامه ریزی آبیاری کمک می کند. به منظور بررسی اثر پایش توسعه عمقی ریشه چغندر قند در سه روش آبیاری(جویجه ای، قطره ای سطحی و قطره ای زیر سطحی) با دو کیفیت آب (پساب فاضلاب شهری تصفیه شده با شوری 52/1 و آب معمولی با شوری 51/0 دسی زیمنس بر متر) بر بهبود مدیریت آب، یک آزمایش دو ساله در سال های 6-1385 در مرودشت فارس انجام گردید. یک مدل محلی برای تخمین توسعه عمقی ریشه گیاه چغندر قند برای منطقه مورد مطالعه تدوین و با سه مدل تجربی دیگر که توانایی تخمین توسعه عمقی ریشه گیاه را دارند مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد کاهش معنی داری (P<5%)در توسعه عمقی ریشه ها در پلات هایی که با سیستم جویچه ای آبیاری می شدند در مقایسه با پلات هایی که با سیستم های قطره ای آبیاری می شدند وجود دارد. اما تفاوت معنی داری (P<5%) در توسعه عمقی ریشه گیاه در پلات هایی که با پساب و آب معمولی آبیاری می شدند مشاهده نشد. نتایج اندازه گیری های میدانی طول عمقی ریشه ها نشان داد همبستگی قوی R2=99)) بین رشد عمقی ریشه و زمان وجود دارد. همچنین نتایج بررسی ها نشان داد بهره گیری از مدل تدوین شده محلی، برای براورد ظرفیت ذخیره آب در محدوه ریشه برای برنامه ریزی آبیاری در برخی مراحل رشد ممکن است منجر به صرفه جویی آبیاری بین 20 تا 34% در مقایسه با بهره گیری از مدل های تجربی که برای مناطق با شرایط متفاوت تدوین شده اند گردد.در این تحقیق بیشترین عملکرد معادل 80 تن در هکتار در پلات های آبیاری قطره ای سطحی با پساب و کمترین عملکرد معادل 4/41 تن در هکتار در پلات های آبیاری جویچه ای با آب شیرین حاصل شد.