اثر تنش خشکی بر عملکرد، اجزای عملکرد و آنتی اکسیدان در دو اکوتیپ سیر (Allium sativum L.) با تراکم های کاشت مختلف

تنش خشکی از معمول ترین و مضر ترین تنش های محیطی است که می تواند به صورت جدی موجب کاهش تولید محصول گردد. آزمایش به صورت اسپلیت- فاکتوریل در قالب طرح آزمایشی بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. در این آزمایش اثر 3 سطح تنش خشکی (100، 80 و 60 درصد نیاز آبی)، به عنوان فاکتور اصلی، و ترکیب سطوح فاکتوریل شامل سه تراکم کاشت (30، 40 و 50 بوته در مترمربع) و دو اکوتیپ سیر (طبس و طرود) ، به عنوان فاکتور فرعی، بر محتوای آنتی اکسیدان، عملکرد سوخ، درصد ماده خشک و اجزای عملکرد اعم از وزن تر و وزن خشک سوخ، قطر سوخ، طول سوخ، وزن تر و وزن خشک سیرچه، قطر سیرچه، طول سیرچه و تعداد سیر چه در سوخ مطالعه گردید. تنش خشکی موجب کاهش معنی داری بر عملکرد سوخ، درصد ماده خشک و اجزای عملکرد شد. تنش خشکی موجب افزایش آنتی اکسیدان گردید که احتمالا این افزایش باعث ایجاد تحمل بیشتر گیاه در برابر خشکی شده است. وزن تر و خشک و طول سیر چه در اکوتیپ طرود نسبت به اکوتیپ طبس بیشتر بود اما تعداد سیر چه ها در سوخ در اکوتیپ طبس بیشتر از اکوتیپ طرود بود بنابراین، تفاوت معنی داری در عملکرد کلی این اکوتیپ ها دیده نشد. عملکرد سوخ در تراکم کاشت 50 بوته در مترمربع (44/9660 کیلوگرم در هکتار) بطور معنی داری بیشتر از دو تراکم کاشت دیگر بود. عملکرد سوخ بطور معنی داری دارای همبستگی مثبتی با تمام اجزای عملکرد بود. از نتایج چنین بر می آید که برای حصول عملکرد مطلوب تر باید از قرار گرفتن این گیاه در معرض تنش خشکی جلوگیری گردد.