بررسی آگاهی پزشکان در زمینه رادیوبیولوژی و دوز دریافتی بیماران در آزمون های پرتونگاری تشخیصی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران

اولین قدم جهت کاهش دوز دریافتی بیماران می تواند در مرحله تجویز آزمون های پرتونگاری برداشته شود. از آنجایی که آزمون های رادیولوژیک توسط پزشکان درخواست می گردد، لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی پزشکان از خطر آزمون های پرتونگاری انجام گرفت.
این مطالعه ی توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 160 نفر از پزشکان عمومی و متخصص در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1392 انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته ای بود که در آن براساس تخمین دوز دریافتی در آزمون رادیوگرافی ساده کف دست و قرار دادن آن به عنوان یک واحد پرتودهی، آگاهی پزشکان در مورد دوز دریافتی بیماران در آزمون های پرتونگاری تشخیصی مورد بررسی قرار گرفت. روایی پرسش نامه به تایید 5 نفر از متخصصان گروه رادیولوژی و 2 نفر از اعضای هیئت علمی فیزیک پزشکی دانشگاه قرار گرفت و برطبق آزمون آلفای کرونباخ پایایی پرسش نامه برابر 0/8 به دست آمد.
بیشتر پزشکان عمومی و متخصص تخمین درستی از دوز دریافتی بیماران در آزمون رادیوگرافی کف دست نداشتند و بیشتر آنها دوز دریافتی بیماران در آزمون های پرتونگاری را کمتر از حد معمول تخمین زدند. همچنین نتایج نشان داد که به ترتیب 48 و 53/5 درصد از پزشکان عمومی و متخصص با واحدهای دوز جذبی آشنایی داشتند.
آموزش به پزشکان در زمینه دوزهای رسیده به بیماران در آزمون های رادیولوژیک می تواند اقدام موثری در جهت کاهش دوز رسیده به بیماران باشد.