خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان سنین باروری شهر شیراز در سال 1392

رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، فعالیت هایی هستند که جهت نگهداری و یا افزایش سطح سلامت و خود شکوفایی فرد صورت می گیرند. فاکتورهای فردی، رفتاری و اجتماعی در ایجاد رفتارهای سالم نقش دارند. یکی از این عوامل خودکارآمدی است. لذا مطالعه حاضر، به بررسی خودکارآمدی و رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان سنین باروری شهر شیراز در سال 2013 پرداخته است.
در مطالعه مقطعی حاضر 392 نفر از زنان سنین باروری(49-15 ساله) شهر شیراز از طریق روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای در سال 1392 شرکت کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه چهار قسمتی شامل اطلاعات فردی-جمعیتی، سوالات مربوط به رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی بود. ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون های تی تست مستقل، واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره بررسی گردید.
یافته های پژوهش: میانگین و انحراف معیار سن پاسخگویان مطالعه 89/8±91/30 سال است. اکثر زنان(6/79 درصد)، خودکارآمدی متوسط و بالایی داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره رفتار سلامتی زنان 82/12±69/53 (میانگین 0 تا 100) است که در گروه های مختلف، متغیر می باشد. مطالعه در حوزه سلامت، خودکارآمدی، تاهل، حمایت اجتماعی با متغیر وابسته رابطه معناداری را نشان می دهند. در مدل نهایی متغیرهای مستقل 44 درصد متغیر وابسته را تبیین کردند(R2=0.44). از میان متغیرهای سن، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، تجربه بیماری، مطالعه در حوزه سلامت، هویت طبقاتی، حمایت اجتماعی، تحصیلات و میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی، خودکارآمدی مهم ترین عامل تاثیرگذار بر رفتار ارتقاء دهنده سلامت می باشد.
خودکارآمدی مهم ترین عامل تاثیرگذار بر پیگیری رفتارهای سلامت محور و شیوه زندگی سالم است. از این رو سیاستگزاران باید با توجه به اهمیت این بعد اجتماعی-روانی، تلاش برای ارتقاء خودکار آمدی را از طریق افزایش برنامه های فرهنگی در برنامه ریزی های نظام سلامت و ارتقاء سطح آگاهی های مردم مدنظر قرار دهند.