پیش بینی خودکارآمدی دانشجویان بر اساس هوش معنوی

هوشمعنوی بیانگر مجموعه مهارت ها و توانایی های مختلف است که هر کدام به اشکال متفاوت در بافت های اجتماعی و تاریخی ظاهر می شوند. هوش معنوی ترکیبی از عناصر هوش و معنویت است؛ و خودکارآمدی باور فرد به توانایی هایش در حل مسائل و مقابله با مشکلات است. هدف مطالعه حاضر بررسی این است که آیا هوش معنوی قادر به پیش بینی خودکارآمدی است یا خیر.
این مطالعه مقطعی-تحلیلی روی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 1391 انجام شد، تعداد 129 نفر با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد نمونه پرسشنامه های خود سنجی هوش معنوی و خودکارآمدی شرر را تکمیل نمودند و داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل و رگرسیون چندگانه خطی به روش گام به گام توسط نرم افزار 20SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری در 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همبستگی بین هوش معنوی و خودکارآمدی مثبت و معنادار بود (001/0>P، 612/0=r). در پیش بینی نمره خودکارآمدی با متغیرهای هوش معنوی و کنترل اثر متغیرهای جنسیت، سن، محل سکونت و معدل با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نتیجه شد که فقط متغیر هوش معنوی به صورت معناداری قادر به پیش بینی نمره خودکارآمدی بود.
از این مطالعه نتیجه می شود که بر اساس هوش معنوی می توان خودکارآمدی افراد را پیش بینی نمود؛ بنابراین می توان با ارتقای مهارت های هوش معنوی در دانشجویان، میزان خودکارآمدی آن ها را افزایش داد تا در امور تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی عملکرد موثرتری داشته باشند.