ارزیابی و تحلیل وضعیت حمل و نقل پایدار در کلانشهر شیراز

پس از گذشت چند دهه از روند برنامه ریزی حمل ونقل پایدار در بیشتر شهرهای کشورهای توسعه یافته، این مفهوم در ایران با توجه به اهمیت آن در توسعه شهری هنوز فاقد رویکرد و چارچوب مشخصی است. در واقع برنامه ریزی حمل ونقل پایدار الگویی است که در دهه های اخیر به دنبال ناکارآمدی سازوکارهای پیشین حمل ونقل در مجامع بین المللی و به ویژه در کشورهای در حال توسعه به منظور دست یابی به اهداف شهر پایدار مطرح گردیده است.این پژوهش درصدد شناسایی مفهوم و ویژگی های حمل ونقل پایدار و بررسی وضعیت حمل ونقل پایدار در کلان شهر شیراز و ارایه راهکارهایی در جهت تحقق اهداف حمل ونقل پایدار در کلان شهر شیراز با تکیه بر مطالعات اسنادی و میدانی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بر اساس هدف، از نوع مطالعات کاربردی است. نتایج معیارها و شاخص های مورد بررسی از نظر جامعه آماری این پژوهش نشان از وضع نامطلوب آنها بر مبنای اصول حمل ونقل پایدار در کلان شهر شیراز دارد؛ در واقع اولویت اصلی جامعه آماری تحقیق جهت رفع نیازهای روزمره بهره گیری از وسایل نقلیه شخصی است. از این رو بر پایه مبانی نظری این پژوهش جهت دست یابی به حمل ونقل پایدار ضروری است مدیران شهری شیراز نسبت به بهره گیری از شاخص های حمل ونقل پایدار و بومی سازی آن بر مبنای ویژگی های کلان شهر شیراز اقدام نمایند.