صلح جهانی در پرتو اصول ثابت اخلاقی، از نظر هانس کونگ و علامه طباطبایی

امروزه مساله تحقق صلح جهانی از مهم ترین دغدغه های بسیاری از اندیشمندان محسوب می گردد. توجه به اخلاق و اصول مشترک اخلاقی به عنوان راهبردی معرفت شناسانه در حوزه گفتمان سازی صلح جهانی است. منظور از اصول اخلاقی مشترک این است که بپذیریم، حداقل برخی از اصول اخلاقی، از کلیت و ثبات برخوردارند و می توان بر پایه آن اصول، سنگ بنای صلحی پایدار را رقم زد. هانس کونگ، به عنوان الهی دان معاصر، با ایده «اخلاق جهان شمول» در پرتو فطرت و خدامحوری درصدد دستیابی به حداقلی از ارزش ها و اصول اخلاقی مشترک میان انسان هاست، تا در پرتو آن صلح جهانی تامین شود. علامه طباطبایی نیز ثبات و قوام جامعه و ضمانت اجرای قانون را بدون اخلاقی که توسط توحید و ایمان به خدا، ضمانت شده باشد، امکان پذیر نمی داند. در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، پس از تبیین دیدگاه دو الهی دان عالم اسلام و مسیحیت، علامه طباطبایی و هانس کونگ، با روی آوردی تطبیقی به تبیین مواضع وفاق این دو دیدگاه می پردازیم.