اثر بخشی گروه درمانی آموزشی - حمایتی مراقبان بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (MS) بر سلامت روان بیماران

مالتیپل اسلکروزیس (Multiple Sclerosis :MS) یکی از بیماری های شایع سیستم خود ایمنی می باشد که روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی آموزشی- حمایتی مراقبان بیماران مبتلا به MS بر بهبود سلامت روان (کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش عاطفه مثبت) بیماران انجام شد.
پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به ام اس عضو انجمن MS ایران در سال 1392 تشکیل می دادند که دارای پرونده فعال در کلینیک و انجمن بودند. نمونه پژوهش 24 بیمار مبتلا به نوع عوده کننده-بهبود پذیر در محدوده سنی 25-30 سال بودند که به شیوه هدفمند و در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس سلامت روان (MHI) پرسشنامه کیفیت زندگی خاص بیماران ام اس (MSQLI)1971 بود که در مراحل پیش آزمون-پس آزمون توسط بیماران دو گروه تکمیل شد. سپس مداخله آموزشی- حمایتی برای مراقبان بیماران گروه ازمایش در 8 جلسه 5/1 نیم ساعته به شیوه گروهی و گام به گام و با توالی هر هفته یک جلسه اجرا شد، اما مراقبان بیماران گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 توسط آزمون T مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که مداخلات آموزشی – حمایتی مراقبان بیماران MS در افزایش سلامت روان (کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش عاطفه مثبت) بیماران موثر بوده است.
با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می گردد در انجمن های MS سراسر کشور علاوه بر ارایه مداخلات مختلف برای خود بیماران، برای مراقبان آن ها نیز آموزش هایی به جهت برخورد مناسب تر با این بیماران ارایه شود.