تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت نوع دوم

دیابت یکی از بیماری های مزمن است که بیشترین تاثیر منفی را بر روند کیفیت زندگی دارد. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دوم است.
این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون است؛ که دارای گروه های مداخله و کنترل سه ماهه بود. از بین بیماران تحت پوشش انجمن دیابت در شهر کرج در استان البرز بر مبنای نمونه گیری در دسترس، 40 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند . ابزار سنجش پرسشنامه های جمعیت شناسی و کیفیت زندگی بیماران دیابتی بود. افراد گروه مداخله، علاوه بر دریافت داروهای ضد دیابت، 8 هفته و هر جلسه 2 ساعته پیرامون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دیدند؛ اما گروه کنترل تنها درمان دارویی دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از SPSS 20 و آزمون تحلیل کواریانس، آزمون تعقیبی توکی و برای مقایسه پس آزمون و پیگیری میانگین نمره های گروه ها از آزمون تی وابسته استفاده شد.
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پس آزمون و پیگیری سه ماهه آزمون کیفیت زندگی باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران شد.
اعمال درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به منزله یک مداخله موثر روان شناختی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم بکار رود.