نقش ویژگی های ظاهری معشوق در تبیین مقاصد عرفانی حافظ

حافظ بلبل عاشق نغمه خوان گلزار هستی ما، قرن هاست که در دل ها و در خانه های ما جا خوش کرده و غم زدای پریشانی ها و شوررسان شادی های ماست. عشق و معشوق در اشعار و غزلیات حافظ به علت پیچیدگی و تنیدگی هر کسی را به تفکر و تدبر وامی دارد، که حافظ کدام معشوق را جستجو می کند و هدفش از این معشوق چیست؟ هر کس هم از ظن خود یار او شده است و همراه حافظ پا در این بحر مواج و خون فشان نهاده تا کجا سربرآورد؟ همه حافظ پژوهان و شارحان از گذشته تا حال، تلاش های فراوانی برای شرح و بیان مضامین عاشقانه و نکته یابی و موسیقی و زیبایی های ادبی و معنای ظاهری ابیات حافظ نموده اند و هر کدام حافظ را با آیینه خود تماشا کرده و نامی به او داده اند. در اینکه معشوق حافظ سیمای زمینی دارد یا آسمانی، اتفاق نظر ندارند. به نظر می رسد معشوق حافظ فراتر از مرزهای خاکی و زمینی است و آن نشانه هایی که در مورد معشوق می دهد، نوری است که از چهره برافروخته معشوق واقعی به عاشقان می دهد تا آسان تر دلبر جانان خود را درک کنند. در این مقال به بررسی برخی از ویژگی های ظاهری معشوق در تبیین اهداف والای عرفانی حافظ پرداخته می شود.