رضا در اشعار ابن فارض و ابن عربی

ابن فارض و ابن عربی در آثار خویش درباره ویژگی ها و شایستگی های انسانی که سبب عروج سالک از خاک به افلاک می شود و او را به صفت کمال آراسته می کند، سخن ها رانده اند. یکی از برجسته ترین ویژگی هایی که سالک کوی حق را به مراتب اعلای انسانی سوق می دهد، رضای الهی است که ثمره معرفت بنده است. بنده عارف دل به حقمی سپارد و در برابر پیشگاه الهی و خواسته های خدا تسلیم محض می شود، و همواره خشنودی و رضای خدا را می طلبد و این رسیدن به رضا نتیجه خشیت بنده از خداست؛ آنگاه به جایی می رسد که خدا از او راضی و او هم از خدا راضی است. نظر به اینکه هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی «رضا در اشعار ابن فارض و ابن عربی» می باشد نخست مفهوم رضا و سپس دیدگاه های هر یک از این دو عارف و اصل مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. بهره نهایی مقاله مبین آن است که: ابن-فارض و ابن عربی با استفاده از زبان نافذ شعر و تاکید بر عشق و محبت، عبادت، مبارزه و مجاهده با هوای نفس، صبر، تحمل و پذیرش مصائب، راه رسیدن به مرحله رضا را برای سالکان طریق یار روشن نمودند.