زمین شیمی و چینه نگاری سکانسی سازند پابده در میدان نفتی منصوری، جنوب غرب ایران

هدف از این مطالعه ارزیابی پتانسیل هیدروکربوری سازند پابده میدان منصوری به عنوان سنگ منشاء احتمالی در چهارچوب چینه نگاری سکانسی است. قالب چینه نگاری سکانسی سازند پابده با استفاده از لاگ GR چاه های مورد مطالعه در نرم افزار Cyclolog 3.2 تهیه و واحدهای رسوبی هم زمان در این سازند مشخص گردیدند. جهت تعیین سیستم تراکت های نهشتی و ارزیابی پتانسیل هیدروکربوری سازند پابده از داده های ژئوشیمی آلی استفاده شد. مطالعه حاضر وجود دو سکانس رسوبی رده 2 را در سازند پابده نشان داد؛ سیستم تراکت پسرونده سکانس اول در زمان پالئوسن پسین تا ائوسن میانی نهشته شده و سکانس دوم در زمان ائوسن بصورت سیستم تراکت پیشرونده شکل گرفته است. وجود شیل های قهوه ای و بکارگیری مقایسه نمودار فیتان/پریستان اندیس هموفان C35 نیز افزایش سطح آب دریا و وجود پیشروی را در این زمان تایید می کند. در نهایت در بخش فوقانی این سازند سیستم تراکت پسرونده سکانس دوم با سن الیگوسن پیشین تشخیص داده شد. بررسی های انجام شده نشان داد که سازند پابده از نظر پتانسیل هیدروکربوری یکنواخت نبوده و می توان آن را به سه بخش تقسیم نمود. ارتباط خوبی بین تغییرات نسبی سطح آب و تغییرات پتانسیل هیدروکربوری دیده شد. در بخش میانی (زمان ائوسن پسین) در زمان بالا بودن سطح نسبی تراز آب دریا مقدار TOC حدودا تا %5 افزایش یافته است. در این بخش، مواد آلی عمدتا کروژن نوع II بوده و توانایی تولید نفت را دارد. در حالیکه در بخش های زیرین و فوقانی با توجه به پایین تر بودن سطح نسبی تراز آب در مقایسه با بخش میانی، مقدار TOC حدودا %2 5/0 بوده و مواد آلی عمدتا کروژن نوع III است. همچنین این بخش ها در سازند پابده پتانسیل تولید گاز را دارند. با استفاده از تطابق چینه نگاری سکانسی و زون بندی انجام شده سازند پابده در چاه 6 منصوری، در سایر چاه های 31، 27، 21، 16، 14، 25، 15، 20 و 28 که داده ژئوشیمی وجود نداشت دنبال شده و توزیعشان در سرتاسر میدان منصوری پیش بینی شد. صحت سنجی نتایج نیز این روش را تایید نمود. درنهایت آشکار شد که زون دارای پتانسیل تولید بالاتر در بخش میانی سازند پابده در کل میدان منصوری قرار دارد.