بررسی اثر افزایش هزینه اقدامات ایمن سازی راه برمیزان کاهش تصادفات راه های اصلی استان خراسان رضوی

یکی از مهمترین ارکان سیستم مدیریت ایمنی راه، غربال سازی نقاط پر خطر است. این امر می تواند در سطح قطعات راه و یا سطح شبکه انجام گیرد. در بسیاری از موارد، بخصوص مسائل تخصیص بهینه بودجه ایمنی بین راه های یک حوزه، تعیین اولویت بازرسی معابر، توزیع نیروهای اورژانس و پلیس در ایام خاص و یا نبود اطلاعات دقیق در سطح قطعه راه می توان با استفاده از روش پیچیده تری از بیز تجربی تخمین مناسبی از تصادفات را در سطح شبکه(معابر) به دست آورد و معابر یا محورهای پر خطر را شناسایی نمود. این تحقیق به غربال سازی معابر پرخطر استان خراسان رضوی بر مبنای اطلاعات تصادفات جرحی و فوتی سالهای 1391 و 92 با استفاده از روش بیز تجربی سطح شبکه پرداخته است. در این مطالعه توابع عملکرد ایمنی بوسیله روش مدل تعمیم یافته خطی با در نظر گرفتن توزیع دوجمله ای منفی برای تصادفات فوتی و جرحی به طور جداگانه با شناسایی 69 قطعه همگن برای 31 محور استان خراسان رضوی توسعه یافت. سپس با انباشته سازی اطلاعات ثبت شده و تخمینی تصادفات در قطعات راه با روش بیز تجربی سطح شبکه، میزان تصادفات 31 معبر استان تخمین زده شد و اولویت بندی معابر انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که متغیرهای نوع راه و وسیله نقلیه-کیلومتر در تخمین تصادفات اثر معنی داری دارند. همچنین مقدار R2adj و نمودار باقیمانده تجمعی استاندارد(CSR) حاکی از عملکرد مناسب توابع عملکرد ایمنی در تخمین نقطه ای برای سطح 95% اطمینان بود. در نهایت محورهای سبزوار-کاهک، باغچه- تربت حیدریه و سرخس- مشهد و نیزدر میان این محورها، قطعات سبزوار-کاهک، باغچه- نیشابور و سبزوار- قوچان در رتبه های 1 تا 3 قرار می گیرند و نیازمند توجه ویژه هستند.