ارتباط میان چاقی و اختلال رفلاکس معدی- مروی در بزرگسالان ایرانی

چاقی، یکی از عوامل مرتبط با اختلال رفلاکس معدی- مروی می باشد. با این حال، یافته های حاصل از مطالعات انجام شده در رابطه با چاقی و رفلاکس، ضد و نقیض هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط میان چاقی با رفلاکس در گروه بزرگی از جمعیت بزرگسال ایرانی بود.
در این مطالعه ی مقطعی انجام شده روی 4457 بزرگسال، اطلاعات در مورد متغیرها با استفاده از پرسش نامه ی خود-اجرا به دست آمد. با استفاده از اندازه های تن سنجی برگرفته از این پرسش نامه ، افراد بر اساس شاخص توده ی بدنی به سه دسته افراد با وزن طبیعی، افراد با اضافه وزن و افراد چاق و بر اساس اندازه ی دور کمر به سه دسته افراد با دور کمر طبیعی، افراد دارای اضافه وزن شکمی و افراد با چاقی شکمی طبقه بندی شدند. شیوع رفلاکس با توجه به معیارهای III ROME مشخص شد.
شیوع رفلاکس معدی- مروی در بین افراد مورد مطالعه، 9/23 درصد بود. در مدل خام، افراد چاق در مقایسه با افراد با وزن طبیعی، 58 درصد شانس بیشتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند (نسبت شانس = 58/1، 95 درصد فاصله ی اطمینان: 98/1-25/1)، اما با تعدیل اثر تمامی عوامل مخدوشگر، ارتباط بین چاقی و اندازه ی دور کمر از حالت معنی داری خارج شد (نسبت شانس = 06/1، 95 درصد فاصله ی اطمینان: 48/1-75/0). پس از تعدیل برای متغیرهای بالقوه از جمله رفتارهای تغذیه ای، افراد با چاقی شکمی 43 درصد شانس بیشتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند (نسبت شانس = 43/1، 95 درصد فاصله ی اطمینان: 85/1-13/1)؛ با این وجود، وقتی متغیر وزن تعدیل شد، این ارتباط از حالت معنی داری خارج شد (نسبت شانس = 26/1، 95 درصد فاصله ی اطمینان: 65/1-96/0). آنالیزها به تفکیک جنس، نشان دهنده ی عدم وجود ارتباط بین چاقی و ابتلا به رفلاکس در مردان بود. زنان با چاقی عمومی 43 درصد و زنان با چاقی شکمی 51 درصد، شانس بیشتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند؛ اما تعدیل بیشتر برای دور کمر و شاخص توده ی بدنی این ارتباط ها ناپدید شد. پس از تعدیل برای عوامل مخدوشگر بالقوه، ارتباط معنی داری بین چاقی و چاقی شکمی با تکرر و همچنین شدت علایم رفلاکس یافت نشد.
ارتباط مثبت معنی داری بین چاقی عمومی و اختلال رفلاکس معدی- مروی مشاهده شد که پس از در نظر گرفتن رفتارهای تغذیه ای و اثرات متقابل دور کمر، از بین رفت. افراد با چاقی شکمی نیز نسبت به افراد با دور کمر طبیعی، شانس بالاتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند.