جداسازی و بهینه سازی تولید آنزیم پکتیناز یک آنزیم مفید صنعتی از قارچ های آسپرژیلوس نایجر، ریزوپوس اوریزه و پنی سیلیوم کریزوژنوم

آنزیم پکتیناز یکی از مهم ترین آنزیم های صنعتی جهان محسوب می شود که از طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها و قارچ های رشته ای جداسازی می شود. این آنزیم استفاده های زیادی در صنایع آبمیوه سازی، نساجی و غیره دارد. در این پژوهش، جداسازی و بهینه سازی قارچ های تولید کننده آنزیم پکتیناز از میوه های پوسیده سیب و پرتقال بررسی شد.
جداسازی قارچ های تولید کننده آنزیم پکتیناز با استفاده از محیط کشت پکتین دار و با رنگ آمیزی لگول انجام شد. 3 گونه از بهترین سویه ها توسط روش مولکولی توالی ITS1،4 شناسایی شد و بهینه سازی تولید آنزیم از این قارچ توسط طرح فاکتوریل در حضور 5 متغیر با 3 سطح در نظر گرفته شد. این 5 متغیر شامل منابع کربنی (آب پنیر، گلوکز و استویا) به همراه سولفات آمونیوم، سولفات منگنز، دما و اسیدیته) در 3 آزمایش جداگانه انجام شد. اندازه گیری غلظت آنزیم پکتیناز با روش کلوریمتریک (میلر) انجام شد.
نتایج نشان داد که شرایط بهینه تولید آنزیم توسط 3 سویه برتر به نام آسپرژیلوس نایجر، پنی سیلیوم کریزوژنوم و ریزوپوس اوریزه در دمای 32 درجه، اسیدیته 6، غلظت 3 گرم بر لیتر سولفات منگنز، 75/ 2 گرم بر لیتر از سولفات آمونیوم و غلظت 10 گرم بر لیتر منابع کربن آب پنیر، استویا و گلوکز است . بالاترین میزان تولید آنزیم در شرایط یاد شده در حضور گلوکز با میزان 328/1میلی گرم بر میلی لیتر برای آسپرژیلوس نایجر و 284/1 و 039/1 میلی گرم بر میلی لیتر در حضور آب پنیر برای ریزوپوس اوریزه و پنی سیلیوم کریزوژنوم مشاهده شد. وزن مولکولی این آنزیم مطابق روش SDS-Page 40 و 37 کیلودالتون به دست آمد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 3 سویه قادر به تولید آنزیم در حضور منابع مختلف کربن و دامنه وسیعی از اسیدیته و دماست. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که این سویه ها کاندید مناسبی برای کاربرد در صنعت می باشند .