ارزیابی عملکرد پژوهشی اعضای هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور و مراکز تابعه با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

امروزه ارزیابی و بهبود عملکرد پژوهشی در موسسات برای ارتقاء پیشرفت سطح تحقیقاتی اعضای هیئت علمی و تولید علم، از موضوعات بسیار مهم وکلیدی در حوزه تحقیقات کشاورزی ومنابع طبیعی است.به منظور افزایش سطح کمی وکیفی تولیدات علمی در این حوزه،ارزیابی عملکرد اعضای هیئت علمی و اتخاذ تدابیر و سیاست گذاری های مناسب،لازم به نظر می رسد. دراینپژوهش برایبررسیعملکردواحدهای تحقیقاتی و سنجش کارایی از روش تحلیل فراگیر داده ها (DEA) استفاده شد و 872 پرونده ترفیع اعضایهیئتعلمی در 11 واحد ستادی و27 واحد استانی در سال های 1385 تا 1388موردبررسی قرار گرفت.نتایجنشاندادکهمیانگین کارآییفنیکمتر از 623/0 بود وکارائی ناشی از مقیاس،به نسبتزیاد است.واحدهای تحقیقاتی زیست فناوری،گیاهان داروئی، گیاه شناسی، بانک ژن،چوب و کاغذ، مرتع و جنگل، به ترتیب بیشترین مقادیر کارائی فنی را نشان دادند.سایرواحدهای تحقیقاتی، کارائی فنی کمتر از میانگین دوره را داشتند. نتایج همچنین نشان داد که بین مرتبه علمی و بهره وری پژوهشی رابطه مثبت وجود دارد. مقایسه میانگین کارائی ناشی ازمقیاس و کارائی مدیریتی هریک از واحدهای تحقیقاتی، با فرض بازده ثابت و متغیرنسبت به مقیاس نشان داد که در طی دوره مورد مطالعه،28واحد تحقیقاتی دارای مقادیر کارائی ناشی از مقیاس کمتر از کارائی مدیریتی بودند، بنابراین می توان نتیجه گرفت که کارائی ناشی از مقیاس، بیشترین تاثیر را بر ناکارائی فنی بر فرض بازدهبه مقیاس ثابت داراست. این بدین معنی است که بیشتر واحدهای تحقیقاتی، اهمیت تولید بهینه مقیاس را مورد توجه قرار نمی دهند.