مقایسه عملکرد عصب شناختی بین سوء مصرف کنندگان اپیوئیدها، تحت درمان با متادون و افراد غیر مصرف کننده

استفاده مزمن از مواد مخدر با طیف گسترده ای از نواقص عصب شناختی همراه است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف مقایسه عملکرد عصب شناختی در سه گروه سوء مصرف کنندگان اپیوئیدها، تحت درمان با متادون و افراد غیر مصرف کننده صورت گرفت.
در این مطالعه که به صورت علمی-مقایسه ای انجام شد، به روش نمونه گیری هدفمند تعداد 90 نفر انتخاب و در سه گروه سوء مصرف کنندگان اپیوئیدها(30 نفر)، تحت درمان با متادون(30 نفر) و غیر مصرف کننده(30 نفر) قرار داده شدند. تمامی آزمودنی ها، آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و مقیاس تلاش ذهنی صرف شده، را تکمیل نمودند، که عملکرد در این تکلیف از دو بعد کارآمدی پردازش و اثربخشی عملکرد مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی و نرم افزار SPSS نسخه 23، مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها نشان داد که گروه تحت درمان با متادون و سوءمصرف کنندگان اپیوئیدها، در دو بعد اثربخشی عملکرد و کارآمدی پردازش به طور معنی داری عملکردی ضعیف تر از گروه غیرمصرف کننده، داشتند (01/0>p) و همچنین گروه تحت درمان با متادون نسبت به سوءمصرف کنندگان اپیوئیدها اثربخشی عملکرد بهتری(تعداد خطای درجاماندگی کمتر) (01/0>p)، نشان دادند.
این نتیجه که گروه تحت درمان با متادون نسبت به سوءمصرف کنندگان اپیوئیدها، اثربخشی عملکرد بهتری در کارکرد عصب شناختی داشتند، می تواند تلویحات مهمی در زمینه آسیب شناسی و درمان سوء مصرف کنندگان مواد داشته باشد. به طوری که شناخت مکانیسم های زیربنایی که به افراد تحت درمان متادون کمک کرده است تا عملکردی اثربخش تر از افراد سوء مصرف کننده اپیوئیدها داشته باشند، می تواند در طراحی برنامه های توان بخشی شناختی این بیماران بسیار موثر باشد.