اثربخشی مقایسه ای پرولن و مش مرکب پرولن-ویکریل برای ترمیم فتق شکمی تجربی در سگ ها

در این مطالعه، اثربخشی دو ایمپلنت مش فتق یعنی پرولن معمولی و مش مرکب جدید پرولن-ویکریل برای ترمیم فتق شکمی تجربی در سگ ها مورد ارزیابی قرار گرفت. 12 قلاده سگ سالم نژاد مونگرل انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه A، B و C (تعداد = 4) تقسیم شدند. در همه گروه ها، لاپاروسکوپی آزمایشی انجام شد؛ از اینرو، غلاف رکتوس خلفی و صفاق با هم بخیه زده شدند، در حالی که، یک نقیصه 5 × 5 سانتیمتری در شکم عضله رکتوس و غلاف رکتوس قدامی ایجاد شد. برای هرنیوپلاستی، مش فتق (پرولن: گروه A؛ مش مرکب پرولن-ویکریل: گروه B) در غلاف رکتوس خلفی پیوند زده شد. در گروه C (کنترل)، مش پیوند زده نشد؛ در عوض شکاف لاپاروتومی بعد از هرنیورافی بسته شد. درد پس از عمل جراحی، چروکیدگی مش و چسبندگی به عنوان عواقب کوتاه مدت مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از عمل جراحی، درد در محل جراحی به طور معنی داری در گروه B (مش مرکب) کمتر (P<0.001) بود؛ چروکیدگی مش نیز به طور معنی داری در گروه B (42/21%، P<0.05) کمتر از آن در گروه A (چروکیدگی مش پرولن: 18/58%) بود. گروه B (مش مرکب) همچنین چسبندگی های کمتر از 25% (P≤0.013، 50/0 ± 75/0 Mean ± SE:) را موقع ارزیابی بر اساس مقیاس کمی دیاموند اصلاح شده نشان داد؛ و مقیاس کیفی سختی چسبندگی همچنین یا عدم چسبندگی (تعداد = 2)، یا تنها چسبندگی های سست (تعداد = 2) را در گروه B (مش مرکب) به تصویر کشید، در مقایسه با گروه A (پرولن) که چسبندگی بیشتر و وجود چسبندگی های متراکم نیازمند به برش کند را نشان داد. لذا، برتری مش مرکب پرولن-ویکریل نسبت به مش پرولن با توجه به انقباض کمتر مش، چسبندگی های کمتر و عدم عوارض پیگیری کوتاه مدت اثبات شد.