تخصیص بهینه منابع انسانی به پایگاه های اورژانس با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده های متمرکز

بی شک دنیای کنونی، دنیای سازمان ها است و متولیان این سازمان ها انسان ها هستند. سازمانها بدون وجود نیروی انسانی نه تنها مفهومی ندارند، بلکه اداره آن ها نیز میسر نخواهد بود. حتی با وجود فنآورشدن سازمانها و تبدیل آن ها به توده ای از سخت افزار، همچنان نقش انسان به عنوان عاملی حیاتی و راهبردی در بقای سازمان، کاملا مشهود است. براین اساس منابع انسانی ارزشمندترین منبع سازمان های امروزی به شمار می آیند چراکه به تصمیمات سازمانی شکل داده، مسائل و مشکلات سازمان را حل نموده و بهره وری را عینیت می بخشند. می توان گفت افزایش بهره وری سازمانها و توسعه روزافزون آنها، مستلزم رشد و بهره وری کارکنان است.
پایگاه های اورژانس به دلیل کمبود منابع، امکان پاسخگویی به تمام درخواست ها جهت استفاده از خدمات اورژانس وجود ندارد و در بسیاری از موارد، درخواست های ضروری بی پاسخ می مانند و یا با تاخیر مواجه می شوند. در پژوهش حاضر ابتدا شاخص های مهم در تخصیص بهینه منابع انسانی به پایگاه های اورژانس از طریق مصاحبه و چک لیست تعیین گردید. سپس با استفاده از مدل CDEA تخصیص منابع انسانی به 23 پایگاه اورژانس شیراز صورت گرفت. جهت محاسبه کارایی پس از تخصیص بهینه تعداد ماموریت، آمبولانس و درخواست با روش رگرسیون پیش بینی شد. مقایسه کارایی قبل و بعد از تخصیص، افزایش میانگین کارایی در پایگاه ها را نشان داد.