کشاورزی در ایران عصر صفویه (براساس گزارش های سفرنامه نویسان)

با توجه به اقتصاد مبتنی برکشاورزی ابرانیان در سده های گذشته مطالعه تاریخ کشاورزی درایران از اهمیت فرآوانی برخوردار است. برآمدن و پاییدن حکومت صفویان به عنوان یک دولت ملی مستقل که امکان استقلال سیاسی و مذهبی ایرانیان را فراهم ساختند؛ بدون توجه به زیرساخت اقتصادی این سرزمین امکان پذیرنبود. با توجه به قلت اطلاعات عرضه شده در منابع تاریخی عصر صفویه، سفرنامه ها می توانند مطالب لازمه به منظور برآورد سطح دانش و چگونگی وضع کشاورزی درایران این عصر را امکان پذیر نمایند. مقایسه داده های سفرنامه ها با مطالب موجود درآثاری چون «ارشاد الزراعه» و یا «دوازه باب درفلاحت» که در صدر عصر صفویه تالیف و تدوین شده اند در شناخت و تحلیل مسائل پبش گفته بسیار راهگشا خواهدبود. همچنین به منظور بازشدن بهتر بحث و نشان دادن اهمیت کشاورزی و جایگاه این نظام معیشتی و تولیدات حاصل ازآن در اقتصاد دوره صفویه نگرش ها و اطلاعات عرضه شده توسط سفرنامه نویسان و محققین دراین مقاله مورد توجه و بررسی قرار گرفت.