داوری تجاری بین المللی؛ شناسایی و اجرای آرای داوری بین المللی

داوری به عنوان یکی از رایج ترین روش های حل و فصل اختلافات تجاری به جهت دارا بودن مزایای متعدد در سطح بین الملل مورد توجه فراوان است. شناسایی و اجرای آرای داوری مهم ترین بخش از داوری محسوب می شود. اجرای آرای داوری در مقایسه با اجرای احکام دادگاه ها به مراتب آسان تر و سریع تر انجام می گیرد. از این رو این بحث مهم ترین بخش از داوری در هر سیستم حقوقی از لحاظ تئوری و عملی محسوب می شود. اجرای رای داوری برخلاف احکام دادگاه ها که اجباری است، می تواند اختیاری و داوطلبانه باشد، در صورتی که رای، اختیاری اجرا نشود اجرای اجباری آن مورد حمایت قانون است که این امر از مزایای اجرای رای داوری محسوب می شود. دولت ایران در سال 1380 تحت شرایط عمل متقابل و تجاری بودن دعوی، کنوانسیون نیویورک مصوب 10 ژوئن 1958 در مورد شناسایی و اجرای آراء داوری خارجی را تصویب نمود و از آن تاریخ به بعد اجرای آراء داوری خارجی در ایران مطابق کنوانسیون مذکور صورت می پذیرد. همچنین در سال 1376 قانون جدید مربوط به داوری تجاری بین المللی را با نشات از قانون نمونه داوری آنسیترال به تصویب رساند.