ارزیابی جلب مشارکت مردم و همکاری های بین بخشی در برنامه پزشک خانواده در روستاهای ایران

برنامه پزشک خانواده از سال 1383 توسط وزارت بهداشت در روستاهای ایران انجام شد. از وظایف اصلی این برنامه جامعیت، تداوم، مدیریت خدمات سلامت، همکاری با سایر بخش ها و ارایه بسته های خدمات سلامت به جامعه تحت پوشش می باشد. به منظور توانمندسازی برنامه و تخصیص بهینه منابع، و با توجه به نقش همکاری مردم و سازمان ها در دستیابی به موفقیت، مشارکت مردم و سایر بخش ها در برنامه پزشک خانواده مورد ارزیابی قرار گرفت.
مطالعه حاضر به روش ترکیبی ((Mixed Method انجام گرفت. نمونه گیری در بخش کمی به روش تصادفی و در بخش کیفی به صورت هدفمند انجام گردید. ابزار مورد استفاده در بخش کمی پرسشنامه سلامت (8 حیطه) و در بخش کیفی مصاحبه عمیق فردی و بحث گروهی متمرکز با 6 هدف اختصاصی بود که از طریق مصاحبه فردی با مدیران برنامه در سطح استان، با افراد صاحب نظر و مردم اجرا شد. در این مطالعه، نتایج بخش کیفی ارایه می شود.
یافته ها بیان گر عدم مشارکت مردم به دلیل برخی کمبودها، مشارکت ابزاری برای تامین امکانات و هزینه های سلامت است. در بحث مشارکت بخش ها، به تفاوت وضعیت تعامل بین بخشی و سطح مشارکت ابزاری در آن می توان اشاره نمود.
از نقاط ضعف برنامه می توان به عدم وجود پیش نیازهای برنامه و مشکلات فرایند اجرایی برنامه (محدودیت منابع مالی و نیروی انسانی) اشاره کرد.