پاسخ بویایی Phytoseiulus persimilis روی گیاهان لوبیا و خیار آلوده به Tetranychus urticae

شکارگرها در حین جستجو برای غذا از مواد فرار بویایی ناشی از گیاهان آلوده به گیاه-خواران، بوی گیاه و مواد فرار متعلق به افراد هم گونه و غیر هم گونه خود به منظور پیدا کردن شکار استفاده می کنند. نه تنها ترکیبات این مواد بویایی در بین گیاهان مختلف بسیار متفاوت است، بلکه درک شکارگر از این مواد هم با توجه به گونه شکارگر و نمونه جمعیتی آن دچار تغییر می شود. در این پژوهش پاسخ بویایی دو نمونه (ترکیه و دانشگاه تهران) از کنه شکارگر Phytoseiulus persimilis Athias- Henriot (Acari: Phytoseiidae) با دریافت مواد فرار ناشی از گیاهان لوبیا و خیار آلوده به Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) و همین طور اثر تجربه پرورش بر نمونه متعلق به کشور ترکیه بر پاسخ بویایی آن در شرایط آزمایشگاه بررسی شده است. داده ها حاکی از این بود کهP. persimilis هر دو نمونه در شرایطی که از سوی مقابل، هوای پاک را دریافت می کرد، به طور معنی داری به سمت برگ های آلوده (لوبیا یا خیار) حرکت می کرد. در هر دو نمونه، کنه شکارگر قادر نبود بین گیاه خیار و لوبیای سالم تمایزی قائل شود. در هر دو نمونه هنگامی که شکارگر امکان انتخاب بین برگ های خیار و لوبیای آلوده به کنه تارتن را داشتند، به طور معنی داری به سمت لوبیای آلوده حرکت کردند. تجربه پرورش هیچ گونه تاثیر معنی داری روی انتخاب شکارگر نگذاشت و P. persimilis در هر دو نمونه، بوی مربوط به برگ های سالم را نسبت به هوای پاک ترجیح دادند. تعداد کنه های شکارگر باتجربه ای که به سمت برگ های لوبیای آلوده حرکت کردند، در هر دو نمونه، بیش تر از تعدادی بود که به سمت برگ های خیار آلوده حرکت کردند. در مورد ارتباط پاسخ های بویایی مشابه کنه های شکارگر باتجربه پیشین آن ها بحث شده است.