تاثیر کارپوشه الکترونیکی بر خودتنظیمی دانشجویان پرستاری در درس فیزیولوژی

استفاده از فناوری های الکترونیکی در فرآیند یاددهی-یادگیری جزء جدایی ناپذیر تعلیم و تربیت امروزه شده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر به کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان رشته پرستاری در درس فیزیولوژی بود.
این پژوهش از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری شهر ملایر در سال تحصیلی 94-93 تشکیل دادند. نمونه پژوهش، با استفاده از نمونه گیری در دسترس شامل 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمایش قرار گرفتند. برای اندازه گیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، از پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت که در پژوهش های قبلی در ایران روایی و پایایی آن تایید شده است، استفاده شد. داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و استنباطی( آزمون تی مستقل) مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش حاکی از افزایش میزان خودتنظیمی آزمودنی های گروه تجربی که درس فیزیولوژی را با کارپوشه الکترونیکی آموزش دیده بودند، نسبت به گروه شاهد بود (58/4=t، 001/0p=).
با توجه به یافته های پژوهش و اثربخشی به کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر خودتنظیمی دانشجویان در درس فیزیولوژی، استفاده از این فن آوری الکترونیکی در آموزش پزشکی توصیه می گردد.