ایمپرینت مولکولی و کاربردهای آن در آنالیز نمونه های غذایی

ایمپرینت مولکولی روشی نوین در تهیه مواد بسپاری (پلیمری) است به نحوی که ساختار نهایی دارای مکان هایی برای شناسایی مولکول هدف می باشد. امروزه بسپارهای ایمپرینت شده به عنوان جاذب هایی گزینش کننده و انتخابگر در فرایندهای تجزیه ای، تشخیصی و در سامانه های نوین دارورسانی مطرح شده اند. به طور کلی، تغلیظ و جداسازی یک ترکیب از نمونه ی طبیعی یا آزمایشگاهی (به منظور تجزیه کمی یا کیفی و نیز کاربردهای غذایی یا دارویی) مستلزم حذف سایر ترکیبات شیمیایی موجود در آن نمونه است و روش های موجود در این زمینه، به ویژه در مورد ترکیبات پیچیده، دارای مزایا و معایبی است که کاربرد آن ها را محدود می نماید. استفاده از بسپارهای ایمپرینت شده در انواع روش های پیش تغلیظ و جداسازی، به دلیل اختصاصیت، دقت و تکرار پذیری بالا، در حال توسعه بوده و تاکنون در علوم مختلفی همچون صنایع غذایی، دارویی، زیست محیطی، صنعتی، نظامی و برای جداسازی مولکول های مختلفی همچون داروها، قندها، اسیدهای آمینه، توکسین ها، آفت کش ها، عوامل شیمیایی جنگی و نیز به عنوان اجزاء تشخیصی در حسگرها بکار گرفته شده است. با وجود سهولت و قابلیت های منحصر به فرد این روش، ایمپرینت مولکولی در ایران به ویژه در حوزه صنایع غذایی چندان شناخته شده نیست و گسترش و تجاری سازی آن نیازمند تحقیقات بیشتر در این زمینه می باشد. در این مطالعه، مفهوم ایمپرینت مولکولی، روش های به کارگرفته شده در تولید و بررسی ساختار بسپارهای ایمپرینت شده و کاربرد این بسپارها در نمونه های غذایی مورد بررسی قرار گرفته است.