ارزیابی توانایی استدلال اخلاقی پرستاران در مواجهه با دوراهی های اخلاقی

کارکنان پرستاری علاوه بر مهارت های بالینی نیازمند توانایی استدلال اخلاقی هستند. به همین دلیل، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان استدلال اخلاقی پرستاران شاغل در چهار بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1391 انجام شده است.
مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی است که بر روی 360 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد که به روش در دسترس انتخاب شدند، صورت گرفته است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه آزمون معمای اخلاقی پرستاری (NDT، Nursing Dilemma Test) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 صورت گرفت.
ملاحظات اخلاقی: در مورد اهداف پژوهش و محرمانه بودن اطلاعات به شرکت کنندگان توضیح داده شده و رضایت شفاهی آنان برای شرکت در پژوهش کسب گردید.
میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران (6/15±44/1) به دست آمد. بین میانگین نمره استدلال اخلاقی پرستاران با دفعات مواجهه آنان با هر یک از معماهای اخلاقی همبستگی معناداری مشاهده نشد (0/013=t و 0/050/05). میانگین نمره استدلال اخلاقی در دو جنس تفاوت معناداری نداشت (46/=t و 0/050/05).

نتیجه گیری

با توجه میزان توانایی استدلال اخلاقی متوسط در بین شرکت کنندگان و اهمیت برخورداری پرستاران از توانایی استدلال اخلاقی مطلوب در مواجه با دوراهی های اخلاقی و ارائه مراقبت مطلوب به بیماران، نیاز به برنامه ریزی و به کارگیری راهبردهای مناسب در این زمینه می باشد.