مدل ساختاری ارتباط بین خودکارامدی مربیان، خودکارامدی جسمانی و لذت بخشی فعالیت بدنی دانش آموزان از درس تربیت بدنی

پژوهش حاضر به بررسی خودکارامدی مربیان و ورزشکاران جوان می پردازد و در ادامه نیز لذت بخشی ورزشکاران جوان از فعالیت ورزشی بررسی شده است. در نهایت هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودکارامدی بر لذت فعالیت بدنی در ورزشکاران جوان با بهره گیری از روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل بوده است. یافته ها حاکی از عدم تاثیر معنادار خودکارامدی مربیان بر خودکارامدی دانش آموزان، تاثیر مثبت و معنادار خودکارامدی جسمانی بر لذت بخشی فعالیت بدنی دانش آموزان و همچنین عدم تاثیر معنادار خودکارامدی مربیان بر لذت بخشی فعالیت بدنی دانش آموزان بود. ازاین رو با توجه به تاثیر خودکارامدی بر لذت بخشی ورزشکاران جوان به مربیان و دست اندرکاران تیم ها و مدارس ورزشی پیشنهاد می شود تا با برگزاری دوره ها و کلاس های کوتاه مدت روان شناسی، به تقویت مهارت های روانی و افزایش میزان خودکارامدی ورزشکاران بپردازند. همچنین پیشنهاد می شود بر میزان لذت بخشی ورزشکاران به خصوص ورزشکاران جوان و نوجوان توجه شود، زیرا لذت بخشی حاصل از فعالیت جسمانی به عنوان منبع مهم مشارکت و همچنین ادامه مشارکت ورزشکاران در نظر گرفته می شود.