بررسی سمیت حشره کش های ایمیداکلوپرید و پریمیکارب بر مراحل مختلف رشدی شته جالیز Hemiptera: Aphididae)) Aphis gossypii Glover

شته جالیز Hemiptera: Aphididae)) Glover Aphis gossypii یکی از آفات مهم و خسارت زا در مزارع و گلخانه ها بوده و استفاده از آفت کش ها یکی از روش های کنترل این آفت محسوب می شود. کاربرد بی رویهی آفت کش ها علاوه بر ایجاد مقاومت در آفات، منجر به بجا گذاشتن باقیمانده آن روی گیاهان میشود. اتخاذ تدابیری از جمله کاهش دز مصرف میتواند در سلامت مصرف کنندگان موثر باشد. در پژوهش حاضر، حساسیت مراحل مختلف پورگی و حشره کامل شته جالیز به دز توصیه شدهی مزرعهای و نیم دز حشره کش های ایمیداکلوپرید و پریمیکارب بررسی شد. همچنین آزمون زیست سنجی روی پوره سن سوم شته جالیز انجام و بر اساس LC50 میزان حساسیت این سن پورگی شته، در فاصله های زمانی 24، 48 و 72 ساعت مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش سن پورگی، سمیت آفت کشها به طور معنی داری کاهش یافته است. میزان LC50 و LC90 ایمیداکلوپرید، 24 ساعت پس از تیمار به ترتیب، 648/71 و 548/365 و پریمیکارب 62/212 و 49/457 پی.پی.ام محاسبه شد. مرگ و میر غلظت LC50 این حشره کش ها پس از گذشت 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب برای ایمیداکلوپرید 45، 89/48، 45/49 و برای پریمیکارب 89/43، 78/47، 56/50 درصد بهدست آمد. نتایج نشان داد در هر دو حشره کش، بیشترین میزان مرگ و میر در 24 ساعت اول صورت گرفت و گذشت زمان ( 48 و 72 ساعت) منجر به افزایش معنی دار مرگ و میر نشد. مطابق با نتایج به دست آمده، می توان با کاربرد دز کاهش یافتهی حشره کش ها، ضمن کنترل مناسب آفت، زیان های حاصل از کاربرد آفتکش ها بر مصرف کنندگان و محیط زیست را کاهش داد.