معرفی روش های موفق پیوند پکان (Carya illinoensis (Wangenh.) K. Koch)

با توجه به اهمیت نهال های پیوندی جهت توسعه باغ های پکان در مناطق نیمه گرمسیری کشور، طرحی در قالب کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار به مدت دو سال (1391-1390) در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا شد. در این پژوهش، پیوندک پنج رقم گراتکس (Gratex)، ویچیتا (Wichita)، چوکتا (Choctaw)، 10 جی (10J) و گراکینگ (Graking)با سه روش پیوند شامل پیوند با استفاده از کابل حرارتی، پیوند هیپوکوتیل با استفاده از پوشش پلاستیکی و پیوند جانبی در پنج زمان از اواسط آبان تا اواسط اسفند به فاصله یک ماه روی پایه های بذری پیوند شدند. وضعیت گیرایی پیوندها بعد از چهار هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ها نشان داد که روش پیوند با استفاده از کابل حرارتی از اواسط بهمن ماه تا اواسط اسفند ماه و در پیوند هیپوکوتیل با استفاده از پوشش پلاستیکی، اوایل بهمن تا اواخر اسفند ماه بهترین زمان پیوند بودند. همچنین بالاترین گیرایی پیوند با 7/91 درصد مربوط به رقم ویچیتا با استفاده از کابل حرارتی بود. روش پیوند جانبی در مقایسه با سایر روش ها ناموفق بود. در این روش، موفقیت پیوند ارقام مختلف کمتر از 10 درصد بود.