بررسی تاثیر دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در کارایی کنه کش هگزی تیازوکس (EC 10%) جهت کنترل کنه تارتن دولکه ای، Tetranychus urticae Koch، روی خیار

عوامل مختلفی در افزایش کارایی آفت کش ها تاثیر دارند که از مهمترین آنها می توان به مواد افزودنی (ادجوانت ها) اشاره کرد. کنه تارتن دولکه ای، Tetranychus urticae، از مهمترین آفات محصولات گلخانه ای بخصوص خیار می باشد که سالانه هزینه های زیادی صرف مبارزه و کنترل خسارت آن می شود. به منظور بررسی اثرات دی اکتیل سدیم سولفوسوکسینات به عنوان یک ماده افزودنی (پخش کننده و خیس کننده) در کارایی کنه ش هگزی تیازوکس (نیسورون® EC 10%) روی کنه تارتن دولکه ای، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو منطقه چاه اکرمی و اشکذر یزد انجام شد. تیمارها شامل کنه کش هگزی تیازوکس در دز توصیه شده (100 میلی لیتر در 100 لیتر آب) به عنوان شاهد، کنه کش هگزی تیازوکس (با 5 درصد کاهش دز)+ دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات، کنه کش هگزی تیازوکس (با 10 درصد کاهش دز) + دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات، کنه کش هگزی تیازوکس (با 15 درصد کاهش دز)+ دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات و کنه کش هگزی تیازوکس (با 20 درصد کاهش دز)+ دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات بود. دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در دز توصیه شده 75 میلی لیتر در 100 لیتر آب بکار برده شد. نمونه برداری از کنه های زنده در فواصل یک روز قبل از سمپاشی، و به ترتیب با فواصل زمانی 1، 2، 3، 7، 10، 15 و 21 روز بعد از سمپاشی انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد تیمار کنه کش به تنهایی در فواصل زمانی ابتدایی نمونه برداری کارایی خوبی دارد (اشکذر 57/0 ± 97 ، چاه اکرمی 8/0± 93/95) ولی با گذشت زمان از کارایی آن کاسته شده است. افزودن دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات به کنه کش نقش بسزایی در افزایش کارایی (25 درصد نسبت به کنه کش با دز توصیه شده در 15 روز بعد از سمپاشی)، کاهش دز مصرفی (15 درصد دز توصیه شده) و همچنین دوام اثر بخشی کنه کش در طول مدت زمان آزمایش داشت.