مسئولیت و نقش دولت های حوزه خلیج فارس در حفاظت از محیط زیست

خلیج فارس و دریای عمان از نظر وجود منابع عظیم نفت و گاز و شرایط خاص زیست محیطی و بهره برداری هایی که از این محیط و منابع می شود به شکل مستمر در معرض خطراتی است که اهمیت خاصی دارد. حساسیت راهبردی آن و تنش های سیاسی و نظامی و موضوعات اقتصادی، محیط زیست دریایی این منطقه را تحت تاثیر قرار داده و خلیج فارس و دریای عمان را به یکی از آلوده ترین مناطق دریایی تبدیل کرده است. خلیج فارس یکی از با ارزش ترین زیست بوم های آبی جهان است که با وجود متنوع ترین رویش های گرمسیری و گونه های مختلف جانداران آبزی شرایط بسیار ویژه ای دارد که محیط زیست آن را تبدیل به محیطی بسیار حساس و شکننده کرده است. این ویژگی سبب شده است تا در دهه های پایانی قرن بیستم نظام های مهم حقوقی برای حمایت گسترده تر از محیط زیست این منطقه درپی ایجاد تغییراتی برآیند.
در این راستا افزون برحقوق خصوصی، حقوق عمومی و بین الملل نیز در این زمینه فعال بوده است. با توجه به این واقعیت که اساسا به کارگیری مدیریت زیست محیطی در محیطی همچون خلیج فارس در چارچوب یک پیمان همکاری جمعی زیست محیطی ممکن است و تلاش کشورها به شکل انفرادی به نتیجه نخواهد رسید، همکاری در چارچوب یک کنوانسیون زیست محیطی باعنوان کنوانسیون همکاری های منطقه ای کویت در زمینه محیط زیست مورد نظر کشورهای این حوزه قرار گرفته است. باتوجه به اهمیت این محیط زیست دریایی،اگر سازوکاری برای کنترل آلودگی وجود نداشته باشد، زمینه نابودی آن فراهم خواهد شد. در این مقاله تلاش شده است تا با بررسی قوانین و مقررات و ساختارهای موجود در مورد مسئولیت دولت ها و مدیریت مناسب در رفع آلاینده ها در سطح منطقه ای و بین المللی به شناسایی نقاط قوت و ضعف آن ها و نیازهای موجود پرداخته شود و برای برون رفت از این بحران راه حل هایی بیان شود.