مناقشات مرزی عراق با همسایگان خود با تکیه بر جنگ دوم خلیج فارس

جنگ دوم خلیج فارس را می توان اولین بحران بزرگ بین الملل پس از جنگ سرد نامید که در منطقه ای حساس و استراتژیک، میان جمع زیادی از بازیگران بین الملل و عراق متجاوز به خاک کویت به وقوع پیوست. اختلافات مرزی سرزمین های خلیج فارس در مرزکشی های شکننده میان کشورها ریشه دارد. برای عراق، خوزستان ایران و کویت دو هدف مهم و استراتژیک توسعه طلبانه هستند. پس از ناکامی در تجزیه خوزستان، طبیعی بود که عراق به سوی دستیابی به هدف دوم خود یعنی کویت پیش رود. پس از برقراری آتش بس در جنگ ایران و عراق نگرانی فزاینده ای نسبت به سیاست های توسعه طلبانه عراق، دولت کویت و سایر دولت های خلیج فارس را فرا گرفت. قدرت نظامی عراق و داشتن چهارمین ارتش قدرتمند جهان، مشکلات مالی با کشورهای عربی و تهدیدات صدام، مسائلی بود که منطقه خلیج فارس را در آن زمان ناامن کرده بود. از سوی دیگر جهان پس از جنگ سرد که منطقه خلیج فارس را به عنوان قلب انرژی جهان شناخته بود؛ درپی آن بود که در این جنگ سرنوشت قدرت جهانی را مشخص کند. آمریکا در نبود رقیبی هم سنگ چون اتحاد شوروی درپی آن بود تا نقش تازه خود را در جهانی که ادعا می شود تنها حول محور یک ابرقدرت شکل خواهد یافت در قالب نظم نوین جهانی تثبیت کند. جنگ دوم خلیج فارس برای ایالات متحده آمریکا فرصت ایده آلی بود تا این کشور نه تنها به تقویت مواضع خود نسبت به رقبای اقتصادیش چون اتحادیه اروپا و ژاپن بپردازد بلکه تغییر و تحولات جهانی را نیز تحت کنترل خود در آورد و به عنوان قیم و پدر معنوی کشورهای عربی تولید کننده نفت از این پس نبض اقتصاد و قدرت جهان را در دست بگیرد. سرانجام بتواند به عنوان ابر قدرت بی رقیب جهانی پس از پایان جنگ دوم خلیج فارس سر برآورد.