تاثیر دوازده هفته تمرین تناوبی هایپوکسی بر حجم های ریوی و رکورد شنای 50 و 100 متر کرال سینه ی شناگران نخبه

حبس نفس هنگام فعالیت ورزشی موجب القای هایپوکسی می شود. هدف از مطالعه ی حاضر، تاثیر دوازده هفته تمرین تناوبی هایپوکسی (حبس نفس) بر حجم های ریوی و رکورد شنای 50 و 100 متر کرال سینه شناگران نخبه بود.
در این مطالعه ی شبه تجربی، 22 مرد جوان شناگر به طور تصادفی به دو گروه تمرین هایپوکسی (13=n با سن 39/1 ±61/16سال، قد 94/1±92/177 سانتی متر، وزن 55/3±17/70 کیلوگرم) و تمرین عادی (9=n با سن16/1±67/16 سال، قد 24/5 ±33/176 سانتی متر، وزن 24/4 ±83/67 کیلوگرم) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین تناوبی هایپوکسی شامل 8-3 دور شنای 200-25 متر کرال سینه و پروانه (هر 4 تا 6 حرکت دست یک بار نفس گیری)، 6 جلسه در هفته به مدت 12 هفته و تمرین معمولی بدون حبس نفس (2 حرکت دست یک بار نفس گیری) بود. قبل و پس از تمرین FVC، FEV1، FIVC و FIV1 و رکورد شنای 50 و 100 متر اندازه گیری شدند. داده های جمع آوری شده با آزمون آماری ANCOVA تجزیه و تحلیل شدند (05/0>P).
رکورد (ثانیه) هر دو شنای 50 و 100 متر شناگران پس از دوازده هفته تمرین هایپوکسی در حد معنی داری کاهش یافت. همچنین، FVC، FEV1، FIVC و FIV1 تنها پس از تمرین هایپوکسی افزایش معنی داری داشت (05/0P<) و مقادیر پس تمرینی این متغیرها در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در حد معنی داری زیادتر بودند (05/0P<). اما، تغییر معنی داری در مقادیر گروه کنترل (تمرین معمولی) مشاهده نشد.
به نظر می رسد، دوازده هفته تمرین کنترل تنفس (هایپوکسی) شنا نسبت به تمرین معمولی (بدون حبس نفس) می تواند موجب افزایش حجم های ریوی و بهبود رکوردهای 50 و 100 متر کرال سینه ی شناگران نخبه شود