اثر تنش خشکی بر بیان ژن های کدکننده آنزیم اس-آدنوزیل-ال متیونین: فسفواتانول آمین ان-متیل ترانسفراز (PEAMT) در آرابیدوپسیس

در این مطالعه با استفاده از روش آنالیز نسبی بیان ژن ها به کمک تکنیک (qRT-PCR) Quantitative Real Time PCR تاثیر دو سطح تنش خشکی 12 و 16 روزه بر بیان خانواده ژنی رمزکننده آنزیم اس-آدنوزیل-ال متیونین: فسفواتانول آمین ان-متیل ترانسفراز (PEAMT) در سه اندام آرابیدوپسیس؛ شامل برگ های درحال توسعه، برگ های توسعه یافته و ریشه؛ ارزیابی شد. این آنزیم نقش کلیدی در بیوسنتز فسفوکولین دارد. تاکنون یک ژن به طور قطع (AtNMT1) و دو ژن به صورت احتمالی (AtNMT2 و AtNMT3) به عنوان رمزکننده آنزیم های خانواده PEAMT در آرابیدوپسیس معرفی شده اند. رفتار این سه ژن در مواجهه با تنش خشکی متفاوت بود. درحالیکه بیان ژن AtNMT2 چندان متاثر از تنش و نوع اندام نبود، بیان دو ژن AtNMT1 و AtNMT3 بسیار به این عوامل وابسته بودند. بیان AtNMT1 در پاسخ به 12 روز قطع آبیاری در برگ های درحال توسعه و توسعه یافته کاهشی تقریبا 8/0 برابری داشت، اما بیان آن در ریشه تا حدود 5/4 برابر شاهد افزایش یافت. پس از 16 روز قطع آبیاری بیان این ژن در برگ های در حال توسعه تقریبا 5/2 برابر افزایش یافت و در ریشه با کاهش روبرو و به سطح شاهد بازگشت. بیان ژن AtNMT3 در 12 و 16 روز قطع آبیاری، به رغم عدم تغییر و کاهش در اندام های هوایی، به ترتیب در حدود 5/3 و 9 برابر در ریشه افزایش یافت. به نظر می رسد AtNMT3 احتمالا ژن حساس به خشکی در ریشه است. به طور کلی، شاید بتوان گفت که دو ژن AtNMT1 و AtNMT3 ایزوفرم های موثر رمزکننده آنزیم های PEAMTدر شرایط مواجهه با تنش خشکی در آرابیدوپسیس هستند.