تاثیر انستیتو پاستور ایران بر کنترل بیماری های همه گیر، در اوائل قرن بیستم بر پایه ی اسناد

یکی از معضلات اصلی که تا اوائل قرن بیستم، جامعه ی ایران را تهدید می کرد و علی رغم گذشت قرن ها از شروع تمدن ایرانی، باعث شد جمعیت کشور از حدود شش ملیون نفر تجاوز نکند، شیوع بیماری های همه گیر و عفونی و مرگ و میر ناشی از آن بود. از دوران شروع حکومت قاجار ها، پادشاهان و حاکمان به فکر کنترل بیماری های همه گیر افتادند و تلاش نمودند با به کارگیری روش های مدرن، مانند انجام واکسیناسیون علیه برخی بیماری ها نظیر آبله، جلوی مرگ و میر ناشی از بیماری ها را بگیرند.
در سال 1919 میلادی، شاهزاده فیروز میرزا نصرت الدوله، به عنوان رئیس هیات اعزامی ایران به کنفرانس صلح پاریس، برگزیده شد. دکتر محمدخان معتمد، پزشک شخصی فرمانفرما، یکی از اعضای این هیات بود و هنگامی که در پاریس بودند، فیروز میرزا را به دیدن موسسه ی پاستور برد. نصرت الدوله تحت تاثیر فعالیت های این موسسه قرار گرفت و مصمم به تاسیس موسسه ی مشابهی در ایران شد.
نتایج این پژوهش که بر پایه ی اسناد و شواهد کتبی برجای مانده از آن دوران انجام شده است، نشان می دهد که تاسیس این موسسه، آثار و تبعات فراوانی در ایران بر جای گذارد و در کنار سایر اقدامات صحی دولت، ضمن تغییر در الگوی سلامت عمومی و جغرافیای پزشکی بیماری های واگیر در ایران، باعث کنترل بسیاری از بیماری ها شد.