مقایسه ی برخی آیین های سوگواری مردم کرمانشاه با آیین های سوگواری در شاهنامه

ایرانیان از دیرباز برای انجام کارهای گوناگون، آیین ها و روش های ویژه ای داشته اند که امروزه بیشتر آن ها فراموش شده است. نشانی از این آیین های فراموش شده را می توان در برخی از روستاها و شهرهایی که هنوز بر پایه ی شیوه های کهن زندگی می کنند، بازیافت. پرسش بنیادین این نوشتار آن است که آیا می توان هم سانی ای میان آیین های شاهنامه با آنچه امروز در استان کرمانشاه برگزار می شود، بازجست؟ بر این پایه با جستار در سه آیین مردمان روستاهای کرمانشاه که در سوگ درگذشتگان انجام می دهند و با یادکرد شواهدی از اشعار محلی که به زبان کردی کرمانشاهی سروده شده است، به بررسی تطبیقی این اعمال با سه نمونه از آیین های سوگواری در شاهنامه که از آن ها با عنوان «خروش مغانی»، «بستن زنارخونین» و «گیسو بریدن» یاد شده است، پرداخته ایم. نتیجه ی پژوهش، نشاندهنده ی نزدیکی شگفت انگیز آیین های کهن ایرانی و سنت های سوگواری کرمانشاهیان است.