شاخص های ارزیابی عملکرد مربیان زن والیبال ایران

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های ارزیابی عملکرد مربیان زن والیبال ایران از دیدگاه ورزشکاران بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ورزشکاران (83 نفر) شاغل در لیگ برتر والیبال ایران (1391) بودند که همه آنها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته حاوی 42 شاخص ارزیابی عملکرد مربیان والیبال بود که در یک مقیاس پنج ارزشی لیکرتی (از بسیارکم با نمره 1 تا بسیار زیاد با نمره 5) قرار داشت. ضمنا 10 نفر از اساتید صاحب نظر، مربیان و کارشناسان با سابقه والیبال روایی صوری و محتوایی ابزار را تایید کردند و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (94/0 =α). داده های پژوهش نیز از تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل، آزمون فریدمن و آزمون تعقیبی ویل کاکسون در سطح معنی داری 05/0 p≤ استفاده گردید. پس از تحلیل عاملی داده ها از 42 شاخص ارزیابی عملکرد، یک شاخص حذف و 41 شاخص در هفت عامل به نام مهارت های فنی، مهارت های تاکتیکی، روابط حرفه ای، مدیریت تیم، عامل مهارت های روان شناختی، عامل مهارت های اجتماعی - ارتباطی و عامل تجربه و سابقه ورزشی قرار گرفت که به ترتیب مهم ترین عوامل ارزیابی عملکرد مربیان زن والیبال ایران شناخته شدند. ضمنا بین اولویت اکثر عوامل ارزیابی عملکرد مربیان تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0≥p). بنابراین با توجه به اولویت بالای عامل مهارت های فنی و مهارت های تاکتیکی، کارشناسان و مدیران ورزشی باید بیشتر به شایستگی های فنی و تاکتیکی مربیان زن برای رشد و توسعه سریع ورزش والیبال بانوان تمرکز کنند.