رابطه سلامت خانواده اصلی و شفقت خود با تعهد زناشویی

یکی از ویژگی مهم ازدواج های موفق و طولانی مدت، تعهد زناشویی است و شفقت خود، پیش بینی کننده خوبی برای بهبود روابط زناشویی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سلامت خانواده اصلی و شفقت خود با تعهد زناشویی بود.
پژوهش حاضر یک تحقیق توصیفی با طرح همبستگی است. افراد موردمطالعه 372 فرد متاهل بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه سلامت خانواده اصلی، شفقت خود و تعهد زناشویی بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام گردید.
میانگین و انحراف استاندارد سن شرکت کنندگان (42/7 ±37) سال بود. نتایج تجزیه وتحلیل آماری نشان داد که بین سلامت خانواده اصلی و خرده مقیاس های مهربانی با خود، احساسات مشترک انسانی و ذهن آگاهی با تعهد زناشویی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (01/0 p<) و بین سلامت خانواده اصلی با خرده مقیاس های قضاوت در مورد خود، انزوا و فزون همانندسازی با تعهد زناشویی، همبستگی منفی معناداری وجود دارد (01/0 p<). همچنین سلامت خانواده اصلی و خرده مقیاس های مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود، احساسات مشترک انسانی و ذهن آگاهی، توانایی بالایی در پیش بینی تعهد زناشویی دارند
استنتاج: با توجه به اهمیت نقش سلامت خانواده اصلی و شفقت خود در بهبود روابط زناشویی، با آموزش درمان های متمرکز بر شفقت خود، می توان باعث افزایش سلامت روان و خود شفقت ورزی شد و از این طریق موجب دوام ازدواج ها گردید.