مقایسه ترس از سقوط و کیفیت زندگی متعاقب پروتکل حرکتی عملکردی در بیماران پارکینسونی ایدیوپاتیک

با افزایش سالمندان پارکینسونی و اختلالات حرکتی پیش رونده در این بیماران، محققین به دنبال راه کارهای درمان غیر دارویی به ویژه استفاده از حرکت اصلاحی و ورزش می باشند. پژوهش حاضر به بررسی تغییرات ترس از سقوط و کیفیت زندگی پس از انجام برنامه حرکتی ویژه در بیماران پارکینسونی می پردازد.
در این کارآزمایی بالینی 44 نفر از بیماران پارکینسونی کلینیک های نورولوژی شهرستان کاشان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با اخذ رضایت نامه به طور تصادفی در سه گروه؛ تمرین با فوم، تمرین بدون فوم و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی ده هفت های برای گروه های آزمون اجرا گردید. در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه بعد متغیرهای ترس از سقوط و کیفیت زندگی سنجش شد.
میانگین ترس از سقوط و کیفیت زندگی در مراحل ارزیابی بیماران پارکینسونی بهبود معنی داری نشان داد و نتایج ترس از سقوط در گروه آزمون با فوم از 6/44±42/00 به 6/41±26/87 و در گروه آزمون بدون فوم از 5/61±43/21 به 3/66±40/07 تغییر یافت. نتایج کیفیت زندگی در گروه آزمون با فوم از 15/53±114/20 به 12/03±154/33 و در گروه آزمون بدون فوم از 10/86±115/36 به 13/44±141/36 تغییر یافت.
بیماران پارکینسونی تحت تاثیر تمرینات ورزشی عملکردی بر سطح ناپایدار از عملکرد حرکتی بهتری برخوردار شده و به سمت الگوهای کنترلی ورزیده تر و باثبات تر برای پیشگیری از سقوط پیشرفت می کنند.