نقش آزمایشگاه در تشخیص بیماری سل

بیماری سل یکی از مهم ترین بیماری های عفونی در طول تاریخ بوده که همواره جوامع مختلف در تلاش برای کنترل و مبارزه با این بیماری بوده اند. با کشف باسیل سل توسط کخ و کشف واکسن BCG بیماری سل در دنیا کنترل گردید و پیش بینی شده بود که این بیماری در نهایت می تواند ریشه کن شود. ظهور سویه های مقاوم در این باکتری، توزیع وسیع این بیماری در جهان و این واقعیت که تقریبا یک سوم از جمعیت جهان با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس آلوده بوده که به عنوان مخزن عفونت عمل می کنند و همین طور ظهور بیماری همه گیر ایدز هرگونه امکان کنترل جهانی سل در آینده نزدیک را از بین برد. این مسئله با شناسایی مایکوباکتریوم غیر سلی (NTM) که ارگانیسم های محیطی حاضر در همه مکان ها بوده و مسبب ایجاد بیماری های ریوی و غیر روی غیرقابل تشخیص از سل می باشند پیچیده تر شد. از این رو، آزمایشگاه های تشخیص سل نقش محوری را در تشخیص، نظارت و کنترل سل با ارائه نتایج قابل اعتماد و به موقع جهت هدایت کنترل بالینی سل. ایفا می کنند. در این مقاله قصد داریم به بررسی چند اثر علمی که در ارتباط باکیفیت و عملکرد آزمایشگاه های تشخیصی سل است بپردازیم. همان طور که محققان در حوزه آزمایشگاه سل اعتقاد دارند افزایش ظرفیت آزمایشگاه با استفاده از کارکنان آموزش دیده، به کار بردن کنترل کیفیت برای تجهیزات و فرآیندها، می تواند میزان کیفیت و صحت نتایج در آزمایشگاه ها را بالا ببرد و به طور کلی با ایجاد یک سیستم مدیریت ملی بر آزمایشگاه های تشخیصی، می توان به شکل موثرتری سل را کنترل کرد.