شناسایی عوامل محدودکننده موثر بر صادرات کالاهای فنآور محور

براساس سند ملی توسعه صادرات غیرنفتی که در راستای سند چشم انداز بیست ساله کشور تدوین شده است، سهم محصولات و خدمات فناوری پیشرفته از کل صادرات کشور در پایان برنامه هفتم توسعه و افق چشم انداز 1404، باید به 50 درصد از کل صادرات کشور برسد. این محصولات ارزش افزوده بالاتری را نسبت به سایر محصولات ایجاد می نمایند و با توجه به سهم دانش در تولید این محصولات، کپی برداری و ایجاد رقیب برای آنها در بازار دشوارتر بوده و لذا می توان با اطمینان بیشتری در خصوص حضور طولانی مدت و یا مستمر آنها در یک بازار سخن گفت. لذا، در این تحقیق شرکت های فنآورمحور صادرکننده پارک فناوری پردیس که زیرمجموعه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری می باشد مورد مطالعه قرار گرفته اند. در این تحقیق با استفاده از روش آمیخته اکتشافی، عوامل محدودکننده موثر بر صادرات کالاهای فنآورمحور با استفاده از پژوهشی کیفی از طریق روش تحلیل محتوای کیفی جهت دار در چهار مقوله (سیاسی، مالی، دولتی و شرکتی) شامل 21 عامل، شناسایی شده و سپس به منظور تعیین روابط بین عوامل در دو روش مدلسازی ساختاری تفسیری و روش دیمتل که از رویکردهای مدلسازی نرم می باشند، پیاده سازی گردیده است که روابط علی و معلولی عوامل و همچنین مدل سطح بندی شده ساختاری تفسیری آنها استخراج شده و در نهایت با مطابقت نتایج بدست آمده از هر دو روش، عوامل مربوط به خوشه مالی و سیاسی به عنوان مهم ترین موانع توسعه صادرات کالاهای فناورمحور شناخته شده است.